Droga Światła
Liturgiczny czas wielkanocny, czyli od Wielkanocy do Zesłania Ducha Świętego, to pięćdziesiąt najbardziej radosnych dni w Kościele. Swego rodzaju chrześcijański karnawał. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest dla chrześcijan kluczowym wydarzeniem w przeżywaniu wiary, jednak brakuje rozważania tej tematyki poza liturgią. Mamy kłopot z celebrowaniem radości. Łatwiej celebrować smutek, ból, żal. Jak celebrować prawdę, radość, nadzieję płynącą z Wielkanocy? Jednym ze sposobów jest nabożeństwo Drogi Światła.
Droga światła to nabożeństwo, które powstało we Włoszech w 1988 roku w rodzinie salezjańskiej. W latach 90. nabożeństwo było stopniowo rozpowszechniane na całe Włochy. W 2002 roku została oficjalnie zatwierdzona przez rzymską Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Od tamtego czasu w wielu parafiach na świecie wprowadzono jej odprawianie.
Droga Światła nawiązuje oczywiście do Drogi Krzyżowej. Idea jest podobna – medytowanie, adorowanie Chrystusa, tym razem nie Jego boleści, ale Jego zwycięstwa. Droga Światła i Droga Krzyżowa mają sobie wzajemnie odpowiadać. O ich podobieństwie przypominają łacińskie nazwy: Via Crucis (droga krzyża) i Via Lucis (droga światła). Czternaście stacji to wybrane motywy i spotkania ze zmartwychwstałym Panem. Każda ze stacji jest w gruncie rzeczy medytacją nad wybranym fragmentem Ewangelii zwiastującej Dobrą Nowinę o zmartwychwstaniu. Nabożeństwo najlepiej odprawiać w godzinach wieczornych, tak by podkreślić symbolikę światła. Jeśli Drogę Światła odprawia się procesyjnie, to na jej czele niesie się paschał, krzyż z czerwoną stułą, figurę Zmartwychwstałego lub ewangeliarz. Uczestnicy powinni mieć swoje świece. Jeśli nabożeństwo odbywa się w kościele, można paschał postawić na środku i odpalać od niego przy kolejnych stacjach czternaście świec. Ostateczny kształt tego nabożeństwa nie jest jeszcze ustalony i w każdej z parafii wygląda trochę inaczej.
Same nazwy poszczególnych stacji też czasem nieco się różnią, ale sedno pozostaje takie samo. Jeden ze schematów wygląda następująco:
- Spotkanie I – Jezus powstaje z martwych
- Spotkanie II – Apostołowie przybywają do pustego grobu
- Spotkanie III – Zmartwychwstały Pan objawia się Marii Magdalenie
- Spotkanie IV – Zmartwychwstały Pan ukazuje się uczniom na drodze do Emaus
- Spotkanie V – Zmartwychwstały Pan objawia się uczniom przy łamaniu chleba
- Spotkanie VI – Zmartwychwstały Pan ukazuje się apostołom
- Spotkanie VII – Zmartwychwstały Pan przekazuje uczniom władzę odpuszczania grzechów
- Spotkanie VIII – Zmartwychwstały Pan umacnia wiarę Tomasza
- Spotkanie IX – Zmartwychwstały Pan spotyka uczniów nad Jeziorem Galilejskim
- Spotkanie X – Zmartwychwstały Pan przekazuje władzę pasterską Piotrowi
- Spotkanie XI – Zmartwychwstały Pan daje uczniom nakaz misyjny
- Spotkanie XII – Zmartwychwstały Pan wstępuje do Ojca
- Spotkanie XIII – Uczniowie z Maryją oczekują w wieczerniku na Zesłanie Ducha Świętego
- Spotkanie XIV – Zmartwychwstały Pan posyła uczniom obiecanego Ducha
Przy każdej stacji powtarza się wezwanie, które również nie ma jeszcze jednolitej formy; można wybrać jedną z trzech wersji:
K.: Witaj, Jezu Chryste Zmartwychwstały.
W.: Albowiem przez Swą Śmierć i Zmartwychwstanie odkupiłeś nas, Panie.
K.: Kłaniamy się Tobie, Chryste, i błogosławimy Ciebie.
W.: Żeś przez Paschę Swoją świat odkupić raczył.
K.: Kłaniamy Ci się, Zmartwychwstały Chryste, i błogosławimy Ciebie.
W.: Że przez śmierć i zmartwychwstanie swoje dałeś życie światu.
Przez cały okres Wielkiego Postu rozważaliśmy mękę i śmierć Pana Jezusa, a podczas dróg krzyżowych wspólnie poruszaliśmy problemy współczesnego świata. Jednak nasza wędrówka z Jezusem nie kończy się tylko na Jego pogrzebie… Pragniemy iść dalej! Dlatego już dzisiaj zapraszamy wszystkich na nabożeństwo Drogi Światła, podczas którego rozważać będziemy wydarzenia od Zmartwychwstania Pańskiego do Zesłania Ducha Świętego.
opr. S. Janiszewska
